MAINE COON

Het grootste kattenras ter wereld

De Maine Coon behoort tot de oudste natuurlijke kattenrassen van Noord-Amerika. Qua afmeting en gewicht is het bovendien het grootste kattenras ter wereld. Er circuleren flink wat verhalen over het ontstaan van deze kattensoort. Zo waren er zelfs mensen die geloofden dat de Maine Coon afstamt van de wasbeer. Een kruising tussen een wasbeer en een wilde kat is genetisch en biologisch onmogelijk. Het wasbeerverhaal is niet de enige bijzondere theorie die over de Maine Coon de ronde doet. 
 

Maine Coon katten

Weer een andere theorie gaat over de Engelse kapitein genaamd Coon. Hij was een enorme kattenliefhebber en had een aantal langharige Angorakatten uit zijn thuisland meegenomen. Deze katten paarden met verschillende kattensoorten en zo ontstonden nieuwe soorten. Toen na zijn bezoek in Maine allerlei langharige katten verschenen, werden deze Coon-katten genoemd. Ook de voormalige koningin van Frankrijk, Marie Antoinette (1755-1793), wordt soms in verband gebracht met de Maine Coon. Tijdens de Franse Revolutie wilde de koninklijke familie vluchten naar Maine. Een schip met hun bezittingen, waaronder een aantal langharige katten, waren vooruitgestuurd. Niemand heeft de spullen na de onthoofding van Marie Antoinette in 1793 opgeëist, waardoor onder meer de katten in Maine bleven. De waarheid is dat de Maine Coon waarschijnlijk is ontstaan uit kruisingen tussen verschillende katten die vanuit andere werelddelen in Amerika terecht kwamen. De naam Maine Coon is simpeler te verklaren. Deze katten werden namelijk voor het eerst aangetroffen in de Amerikaanse staat Maine en omliggende gebieden. In Maine is deze kattensoort zelfs de officiële Maine State Cat. Het in de winter koude klimaat zorgt ervoor dat er relatief veel langharige katten in dit gebied voorkomen.

 
In 1953 werd daarom de Central Maine Cat Club (CMCC) opgericht om de Maine Coon, het enige authentieke Amerikaanse ras, weer in het middelpunt van de belangstelling te krijgen. In 1968 werd deze vereniging opgevolgd door de Maine Coon Breeders and Fanciers Association (MCBFA), die nog steeds actief is. Deze vereniging heeft als doel om van de Maine Coon weer een erkend ras te maken en het ras zo houden als het in de natuur ontstaan was. De MCBFA zorgde voor de erkenning van het ras Maine Coon bij alle Amerikaanse kattenverenigingen. De CFA gaf in 1976, als laatste, toestemming voor de erkenning. Het meest opvallende aan de Maine Coon is de afmeting. Ze zijn groot en imposant en hebben een stevig skelet. Volgens de rasstandaard is een Maine Coon ‘groot’ en dat betekent ‘groter dan gemiddeld’. Een mannetje weegt gemiddeld tussen de 5 en 9 kilo en een vrouwtje tussen de 4 en 6 kilo. De Maine Coon is pas na drie jaar volledig lichamelijk uitgegroeid. Toch zijn ze al seksueel actief vanaf een maand of zes. Hoewel ze groot en imposant zijn, is de Maine Coon geen vechtersbaas. Liever gaan ze een vechtpartij uit de weg.

 Familiekat

Maine Coon katten hebben een groot zelfvertrouwen, zijn slim en hebben een open karakter. Ze zijn prettig in de omgang door hun vaak goede humeur en zijn verdraagzaam voor mensen en andere huisdieren. Deze eigenschappen maken van de Maine Coon een goede familiekat. Overigens kunnen ze ook goed alleen zijn. Wel vertonen ze net als veel andere kattensoorten vaak onvoorspelbaar gedrag. Ze maken creatief gebruik van hun voorpoten om dingen vast te pakken, te eten of om een deur te openen. De Maine Coon vindt het ook lekker om met water te spelen. In de winter kunnen ze een imposante ‘kraag’ rond de kop hebben en een langere beharing op de achterkant van de achterpoten. Ook opvallend zijn de oorpluimpjes, die ze zeer geliefd maken bij kattenliefhebbers. De Maine Coon heeft een dikke vacht, waarbij de wintervacht voller is dan de zomervacht. De patronen van de Maine Coons zijn grofweg in te delen in twee soorten, effen en gemarmerd of gestreept. Naast de verschillende patronen zijn er allerlei kleuren mogelijk.

Ruig en koud klimaat

De Maine Coon ontwikkelde zich doordat ze zich moesten aanpassen aan het ruige en koude klimaat in haar leefgebied. De korte zomers en lange koude winters met dikke pakken sneeuw, zorgden ervoor dat alleen de grootste, sterkste en slimste katten konden overleven. Naast het feit dat ze opvallen door hun grootte, zijn ook de volle vacht en lange volle staart opvallende kenmerken van de Maine Coon. Ook deze vallen te verklaren door het koude klimaat in hun oorspronkelijke leefgebied. De pluim op de oren en de haren aan de binnenkant van de oren, zorgen ervoor dat ook die goed beschermd zijn tegen de kou. Hun grote ronde poten zijn voorzien van pluimpjes, die tevens kunnen dienen als sneeuwschoenen. Dankzij de grote ogen en oren hebben de katten een beter zicht en gehoor, en de sterke en lange spieren maken het vangen van een prooi gemakkelijker. Al deze eigenschappen zorgden ervoor dat deze katten konden overleven onder moeilijk omstandigheden.  

Hoewel ze populair waren bij de bevolking en daarom veel werden meegenomen naar kattententoonstellingen, raakte de Maine Coon als apart ras na 1900 steeds meer vergeten. Vanaf dat moment nam de status van geïmporteerde kattenrassen ineens toe. Rassen zoals Siamezen en Persen werden door de keurmeesters hoger gewaardeerd. De Maine Coon werd naar de achtergrond geduwd en in 1959 werd zelfs beweerd dat de Maine Coon zou zijn uitgestorven.

De Maine Coon werd in 1976 in Europa geïntroduceerd door Amerikaanse militairen die hier waren gestationeerd. In Nederland waren de Maine Coons tot 1983 redelijk onbekend, maar begin jaren tachtig werden ze in ons land geïntroduceerd. De eerste Maine Coon kwam in 1982. Nu is het een van de grotere rassen in Nederland. Het is altijd handig om bij een fokker om informatie over stamboomlijnen te vragen. Ditzelfde geldt wanneer je kiest voor een oudere Maine Coon. Een stamboom is niet alleen voor het fokken of voor kattenshows, je kunt er tevens informatie in vinden over de voorouders van de kat.